Siew zbóż ozimych to doskonała okazja, aby opóźnić zmianę pastwiska i dać trawie dotkniętej suszą szansę na regenerację. Sedivec twierdzi jednak, że producenci muszą rozważyć końcowe przeznaczenie wysiewanych zbóż: czy chcą je wypasać wczesną wiosną przyszłego roku, czy też przeznaczyć na siano? Żyto jesienne i pszenica ozima zapewniają te opcje w przypadku siewu z przeznaczeniem na wypas.
Dobra roślina pastwiskowa to taka, która nie jest zbyt wysoka, nie wysiewa nasion i pozostaje liściasta. W ten sposób będzie w stanie wchłonąć jak najwięcej nadchodzącej suszy i zapewnić wczesną paszę przed wydłużeniem krzewów. Stanowi również dobrą roślinę okrywową lub środek ochrony gleby, ponieważ pomaga zwalczać chwasty i zapewnia wilgoć w glebie.
Podobnie jak w przypadku wszystkich upraw, dobry start jest niezbędny do osiągnięcia wysokich plonów. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku zbóż ozimych, które mają najkrótszy okres wegetacji ze wszystkich zbóż. Aby uzyskać najlepsze wyniki, należy je wysiać nie później niż w połowie września, aby sadzonki mogły się zakorzenić przed końcem sezonu wegetacyjnego i osiągnąć swój pełny potencjał.
Optymalny czas siewu jęczmienia ozimego to okres od pierwszej do drugiej dekady września, w zależności od regionu i warunków pogodowych. Jeśli jęczmień zostanie wysiany zbyt wcześnie, może mieć problemy z zakorzenieniem się w chłodnym klimacie i nie będzie się prawidłowo rozwijać. Z kolei zbyt późny siew może skutkować nadmiernym wybrzuszeniem łanu i zmniejszoną wydajnością zimowania ze względu na niskie temperatury i ograniczone okno dostępności wody.
Gospodarcze 